دو خبر...

نشست فتوبلاگرها و وبلاگرها در محل نمایشگاه عبدالحسین رضوانی به پیشنهاد سیاورشن پنج شنبه گذشته برگزار شد. برای من که اولین بار بود به این گونه نشستها می رفتم جالب بود با آدمهای جدید و جالبی آشنا شدم اما بیشتر کسانی که در جلسه شرکت داشتند فتوبلاگر بودند تا بلاگر. اما با توجه به نیاز وبلاگ به عکس و بحث فنی آن ترجیح دادم در این جلسه شرکت داشته باشم تا بتوانم از نقطه نظرات دوستان استفاده کنم .

بحث بیشتر حول عکسهای رضوانی می چرخید ایده هاشون و دلیل انتخاب عکسها. انتقاداتی شد و  پیشنهاداتی خوبی هم شد. یکی از پیشنهادات این بود که فتوبلاگرها هر ماهه بهترین عکسهای خودشون را به یک نماینده فتوبلاگرها (که هر ماهه به طور چرخشی است) ایمیل کند و در ضمن تشکیل فتوبلاگی اشتراکی این عکسها را در آن به نمایش بگذارند. و خود آقای رضوانی به ما بلاگرها نیز قول دادند که اگر نیازی به عکس داشتیم می تواند عکسهایش را در اختیار ما قرار دهد.

انتقادی نیز به Abed وارد شد که چرا در عکسهای خبری شما هیچ اثری از خبرهای فرهنگی نیست آیا نباید خبرها 30% باشد اگر سیاسی هست ورزشی و فرهنگی هم باشد.

و ایشان جواب دادند؛ به نظر من از لحاظ خبری اتفاق فرهنگی مهمی در طی یک سال گذشته نیافتاده بود و از لحاظ بصری نیز عکسی نداشتم که مرا راضی کند.

آخرین پنج شنبه هر ماه ،شاعران، سالن فرهنگسرای طوبی ،جلسه شعر خوانی، کیک و آبمیوه ، دیدن دوستان قدیمی و آشنایی با دوستان جدید. شما هم اگه شعری داشته باشید می تونید سه شنبه قبل از پنج شنبه آخر هر ماه به انجمن شعر واقع در فرهنگسرای طوبی مراجعه کنید شعرهاتون رو تحویل بدید اگه موافقت شد می تونید شعرهاتون رو بخونید و استعدادهای خوتون رو نشان بدید. ایده ی جالبی است که فکر می کنم تا کنون در هرمزگان صورت نگرفته و نکته ی دیگری که قابل ذکر اینه که هر شاعر می تونه تا سه چهار شعر از خودش بخونه و این امکان را به شنونده بده تا با فضای شعری او آشنا تر بشه و بتونه در مورد شعرش بهتر نظر بده و علاوه بر آن چون ماهی یکبار برگزار می شه این امکان رو به همه هم استانیها می ده تا در این نشست حضور داشته باشند. این شعر خوانی به همت انجمن شعر هرمزگان و آقایانی چون سعید آرمات، محمد ذوالفقاری، امین امیری و خیلی از دوستان دیگر برگزار شد دستشون درد نکنه.

عکسها از عبدالحسین رضوانی

چراجمال احمد؟!

نامش را برای اولین بار چند ماه پیش در تیتر روزنامه ی شرق دیده بودم واژه هرمزگان من را کنجکاو کرد بدانم موضوع از چه قرار است. بعد از خواندن لید گزارش متوجه شدم در مورد آلودگی هایی است که مجموعه صنعتی هرمزگان باعث آن بوده و اثرات نامطلوبی که این آلودگی ها برای مردم ایجاد کرده است. مجموعه ای که جمال احمد را مانند دسته گلی پژمرده در بغل گرفته.

با خواندن مطلب جرقه خونسرخ به ذهنم خطور کرد موضوعی که دو سه سال پیش چند تا از انجمن های زیست محیطی استان  با آن درگیر بودند ولی انگار نتیجه ای برای آنها در بر نداشته است.

جمال احمد روستایی 300 ساله  واقع در 20 کیلومتری غرب شهر بندرعباس. که در آن تنها شاهد خانه هایی قدیمی یا کاملاً نوساز؟؟!( که نوساز بودن آنها هم خود جای سوال دارد) با چند دهانه مغازه خوار و بار فروشی جهت احتیاجات روزمره اهالی هستیم. شاید برای خیلی ها نامش ناآشنا باشد حتی برای ما هرمزگانی ها. منطقه ای که اهالی آن هر ساله با سقط جنین، معلولیت مادرزادی کودکان ، آسم ، زایمانهای زود رس و بیماریهای پوستی مواجه می شوند. و بیشتر از هر کس مادران و کودکان را در تیر رس خطر خود قرار داده است.  می توان گفت همه ی این مشکلات ناشی از آلودگی هوا ، خاک و تاحدودی آب منطقه می باشد. این را همه ی جمال احمدی ها می دانند ولی چرا هیچکس کاری نمی کند...؟

طبق گفته ی مدیران و مسئولان این کارخانه جات و مجتمع صنعتی، آلاینده های این مجتمع ها از استانداردهای جهانی پایین تر است. آیا این آقایان طبق ماده 61 از فصل پنجم قانون برنامه چهارم توسعه و بر اساس دستورالعمل سازمان محیط زیست منطقه عمل می کنند؟ اگر این گفته ها صحت داشته باشد، سئوال اینجاست دلیل این همه بیماری چیست؟ تا شش سال پیش بروز این بیماریها به این صورت شایع نبوده شاید هم دلیل دیگری در کار باشد که ما از آن بی اطلاعیم!!!

اولین اعتراض ها به این آلودگی ها توسط شورای اسلامی روستای جمال احمد در سال 1380 به مسئولان استان بوده اما تا کنون هیچ نتیجه ای را در بر نداشته در حالی که به اهالی وعده داده شده بود تا پایان خرداد ماه امسال این روستا جا به جا خواهد شد. این قولی بود که مسئولان مملکتی به مردم دادند حتی رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود که موضوع جمال احمد را در جلسه هیات دولت مطرح خواهد کرد اما ...

اما آیا تا کنون سازمان محیط زیست در این مورد اقدامی صورت داده؟ شنیده ها حاکی از آن است که بله کاری صورت گرفته اما چگونه چرا هیچ جوابی را در بر نداشته آیا نباید از یک سازمان دولتی که وظیفه ی آن تامین محیط زیست سالم برای انسانها و دیگر موجوات زنده است بیشتر از اینها انتظار داشت آیا سازمان محیط زیست بایست تنها به چند بار شکایت و وعده هایی عمل نشده بسنده کند؟ این سازمان قدرت قانونی دارد و می توان از آن انتظار داشت که عملکردی بهتر از اینها داشته باشد.

چرا جا به جایی روستا که خود اهالی به آن راضی شده اند انجام نمی شود چرا استانداری هرمزگان در این مورد کاری صورت نمی دهد سازمانی که در وضعیت بحرانی طوفان حاره ای گونو از خود عملکرد خوبی به جای گذاشت چرا برای جمال احمد کاری نمی کند آیا این یک وضعیت بحرانی نیست؟

زندگی دهها کودک و مادر در معرض خطر است و صدایشان به گوش هیچ یک از دو رئیس جمهوری وقت خود نرسیده است!!!

---------------

پی نوشت: جهت یادآوری بند ج ماده 104 قانون برنامه چهارم توسعه را برایتان بنویسم؛

طبق این قانون به منظور کاهش عوامل آلوده کننده محیط زیست، بالاخص در مورد منابع طبیعی و منابع آب کشور، واحدهای تولیدی موظفند برای تطبیق مشخصات فنی خود با ضوابط محیط زیست و کاهش آلودگی ها اقدام کنند. هزینه های انجام شده در این مورد به عنوان هزینه های قابل قبول واحدها منظور می گردد. از واحدهایی که از انجام این امر خودداری نمایند و فعالیتهای آنها باعث آلودگی و تخریب محیط زیست گردد، جریمه متناسب با خسارت وارده اخذ و به درآمد عمومی واریز می گردد تا در قالب لوایح بودجه سنواتی برای اجرای طرحهای سالم سازی محیط زیست هزینه شود.

با تشکر از دوست خوبم بی بلم