بگذار فسیل شود

تنهایی ام

و سنگ         دلم  را

قسمت شوم

میان همان دستان

نایافتنی در آن ملس روز

بگذار پروازٍ هم آغوشیت

در حسرت پرنده بماند

آن کودک مادر مرده

بگذار بمیرد شعر

تهران

۸/۳/۸۶